ηλεκτρότονος

ο

ιατρ. η κατάσταση τής αλλοιωμένης εγερσιμότητας και αγωγιμότητας ενός νεύρου, όταν σε κάποιο τμήμα του διοχετεύεται σταθερό ή ισότονο ηλεκτρικό ρεύμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. electrotonus < electro- (πρβλ. ηλεκτρο-*) + tonus (πρβλ. τόνος)].